Πτολεμαΐδα

Υπέρογκο ποσό καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο
για τους πρώην εργαζομένους

Γιωργος Mαντελας
Είναι προφανές πως όταν ψηφιζόταν ο νόμος για την εθελουσία έξοδο των εργαζομένων της πρώην Ο.Α., προκειμένου η εταιρεία να πουληθεί, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να υπολογίσει πόσο θα στοιχίσει στο ελληνικό Δημόσιο. Υπενθυμίζεται ότι ο νόμος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της Ν.Δ., καταψηφίστηκε επί της αρχής από το ΠΑΣΟΚ (το οποίο αργότερα, όμως, προώθησε, ως κυβέρνηση την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στην Προεδρία της Δημοκρατίας). Αλλωστε, από τότε, οι αρμόδιοι τομεάρχες του είχαν χαρακτηρίσει «δίκαιες» τις παροχές που προέβλεπε ο νόμος. Παροχές, που βάζουν νάρκη 20ετίας στα θεμέλια όλου του ασφαλιστικού και δημοσιονομικού συστήματος της χώρας.

Οπως αποδεικνύεται σήμερα, το τελικό ποσό που άμεσα ή έμμεσα καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο για την εφαρμογή του φτάνει στα 1,3 δισ. ευρώ. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, το προσδοκώμενο από την τελευταία δέσμη σκληρών μέτρων, που μεταξύ άλλων, καταργεί έναν ολόκληρο μισθό από τον δημόσιο τομέα, αφορά σε έσοδα της τάξης των 4 δισ. Και με ένα μόνο νόμο, τον περίφημο Ν. 3717/2008 για την Ο.Α., τα δημόσια οικονομικά επιβαρύνονται με το 0,2% του ΑΕΠ, το οποίο «πηγαίνει» όλο σε «χρυσά συμβόλαια». Κάπως έτσι η εθνική οικονομία έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Οι αριθμοί, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι αποκαλυπτικοί.

Οπως προκύπτει από τη μελέτη τους, μόνο από τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις που προβλέπονται στον 3717/2008 προκαλούνται δαπάνες για τους φορείς κοινωνικής, κύριας και επικουρικής ασφάλισης της τάξης των 650 εκατ. ευρώ. Την εκτίμηση έχει κάνει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που όλη την περασμένη εβδομάδα τελούσε υπό κατάληψη από τους πρώην εργαζομένους στην εταιρεία. Την ίδια ώρα, η δαπάνη από την απώλεια εσόδων που συνεπάγεται η μη είσπραξη εισφορών από όσους υπαλλήλους βγαίνουν σε πρόωρη συνταξιοδότηση, λόγω των προβλέψεων του ίδιου νόμου, υπολογίζεται σε 240 εκατ. ευρώ. Και τέλος, για τις κάθε είδους «ειδικές επιδοτήσεις», «κοινωνικές ενισχύσεις» και «επιπρόσθετα μπόνους» υπολογίζεται ότι θα πρέπει να καταβληθούν άλλα 385 εκατ. ευρώ. Κάπως έτσι προκύπτει το άθροισμα του 1,3 δισ. ευρώ, το οποίο, όμως, υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, καθίσταται αδύνατο να καταβληθεί, προκειμένου ο νόμος να εφαρμοσθεί.

Στα ύψη το κόστος

Σε τι όμως συνίστανται όλες αυτές οι παροχές, που εκτοξεύουν το κόστος σε αυτά τα ύψη και δημιουργούν ακόμη μια στρατιά συνταξιούχουν με μέσο όρο ηλικίας τα 48 με 50 χρόνια; Μεταξύ άλλων:

- Σε δικαίωμα πλήρους σύνταξης, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας, αρκεί ιπτάμενοι χειριστές, φροντιστές και συνοδοί να έχουν συμπληρώσει μόλις 7.500 μέρες ασφάλισης ή οι άντρες που απασχολούνταν ως προσωπικό εδάφους 9.000 μέρες και οι γυναίκες 7.500 μέρες.

- Και αυτές όμως οι λίγες -σε σχέση με ό,τι ισχύει γενικότερα- μέρες ασφάλισης θα μπορούσαν να μην είναι πραγματικές, καθώς υπάρχει πρόβλεψη για προσαύξηση 50% για όλες τις ειδικότητες και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και για 100%. Τόσο σε ό,τι αφορά τον χρόνο συνταξιοδότησης όσο και το ποσό της σύνταξης.

Ακόμα κι έτσι, για να συμπληρωθεί το ποσό του 1,3 δισ. ευρώ, θα πρέπει να συνυπολογισθούν μεταξύ άλλων:

- Ειδικές επιδοτήσεις ανεργίας, όπου προβλέπεται, για παράδειγμα, η καταβολή όλου του βασικού μισθού και των επιδομάτων που ελάμβαναν οι εργαζόμενοι και μάλιστα προσαυξημένων κατά 2,5%, για τους τέσσερις πρώτους μήνες, ενώ μέχρι να συμπληρωθεί δωδεκάμηνο προβλέπεται μια αποκλιμάκωση, που ξεκινάει από το 70% όλων των παραπάνω παροχών και φτάνει στο 50%.

- Εννοείται ότι όλο αυτό το διάστημα συνεχίζεται κανονικά η ασφάλισή τους, αλλά με δαπάνη του ΟΑΕΔ και με εισφορές που υπολογίζονται στις προσαυξημένες -δηλαδή στις πλασματικές- μηνιαίες αποδοχές του τελευταίου τριμήνου.

- Προβλέπεται επίσης η καταβολή ενός εφ' άπαξ «βοηθήματος», ανεξάρτητα από το αν ο πρώην εργαζόμενος στην Ο.Α. συνταξιοδοτείται ή μετατάσσεται σε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου, ενώ το ποσό αυτού του βοηθήματος σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. ιπτάμενοι) ισοδυναμεί με το 75% των μηνιαίων αποδοχών (συνυπολογίζονται, δηλαδή, βασικός μισθός, επιδόματα και το μπόνους του 2,5%), προσαυξημένο κατά το 1/6 και όλο αυτό πολλαπλασιαζόμενο επί 72! Υποσημείωση: Το τελικό ποσό που προκύπτει και αποτυπώνεται σε... εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ανά περίπτωση, απαλλάσσεται και από κάθε φόρο και παρακράτηση. Κι επειδή έπειτα από όλα τα παραπάνω, όσοι δεν κατοχυρώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης ενδεχομένως να θεωρήσουν εαυτούς... ριγμένους, αν και μετατάσσονται σε άλλη θέση στο Δημόσιο, γι' αυτούς προβλέπεται ποσό «ειδικής κοινωνικής ενίσχυσης» για τέσσερα χρόνια, που κυμαίνεται από το 55% ώς το 75% των μηνιαιών αποδοχών τους (των επιδομάτων και των ειδικών μπόνους συμπεριλαμβανομένων).

Και από θυγατρικές

Πρόκειται κυριολεκτικά για «χρυσά συμβόλαια», που καλείται το Δημόσιο να καταβάλει την ώρα που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πτώχευση. Και μάλιστα, ενώ υποχρεώνεται, αφού τα καταβάλει, να εξακολουθήσει να πληρώνει μισθό σε συγκεκριμένες κατηγορίες πρώην εργαζομένων ίδιο με αυτόν που ελάμβαναν στην Ο.Α., αν και θα έχουν μεταταχθεί σε άλλη υπηρεσία. Κατά κανόνα ως πλεονάζον προσωπικό. Επειτα από όλα τα παραπάνω, μόνο εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στο ίδιο καθεστώς πίεσαν και μπήκαν ακόμη και εργαζόμενοι σε τρίτες, θυγατρικές, εταιρείες...