Πτολεμαΐδα

ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΑΔΗΛΙΝΗ
Το όπλο το οποίο έχει πάνω στο τραπέζι για να φοβίζει και να εκβιάζει τους Ευρωπαίους και δη τους Γερμανούς, ο Γιώργος Παπανδρέου, τείνει να εξελιχθεί σε «ρώσικη ρουλέτα», καθώς ακούει στο όνομα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τι κάνει ακριβώς, αυτή την περίοδο, ο πρωθυπουργός; Πολύ απλά λέει στους δύσπιστους, δύστροπους και διστακτικούς Γερμανούς κυρίως ότι αν δεν του επιτρέψουν να δανειστεί από την Ε.Ε. με χαμηλότερα επιτόκια θα προσφύγει στο ΔΝΤ όπου και θα δανειστεί με πολύ ευνοϊκότερους όρους.
Αυτό δεν θα ήταν κακό για την Ελλάδα αν οι όροι που επιβάλλει το ΔΝΤ και η μετέπειτα πορεία της κάθε χώρας που προσφεύγει σε αυτό δεν είχαν ολέθρια αποτελέσματα, όπως αποδεικνύεται από άλλες «τριτοκοσμικές» χώρες της Ευρώπης που έχουν καταλήξει στην «αγκαλιά» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να εξασφαλίσουν οικονομική στήριξη.
Για παράδειγμα, με τις εντολές του ΔΝΤ η κυβέρνηση της Ρουμανίας πρέπει να απολύσει 100.000 δημοσίους υπαλλήλους, ενώ αντίστοιχα στη Λετονία μειώθηκε το ΑΕΠ κατά 10%, μέσα στο 2009, ακριβώς γιατί οδηγήθηκε στο ΔΝΤ για να εξασφαλίσει ρευστό αλλά υποθήκευσε την όποια προοπτική ανάπτυξης της χώρας.
Για όσους ρωτούν, δηλαδή, «τι πάθουμε αν καταλήξουμε στο ΔΝΤ;» η απάντηση είναι η ακόλουθη. Πρώτον, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση να περιορίσει, κατά πολύ, μέσα σε τρία χρόνια, τον αριθμό των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με απολύσεις, πράγμα το οποίο θα αυξήσει κατακόρυφα των αριθμό των ανέργων στη χώρα μας. Ακούγεται ότι ο αριθμός αυτός αγγίζει τις 300.000 όπως είχε διαμηνύσει στον Γιώργο Παπανδρέου ο Ντομινίκ Στρος Καν.
Εν συνεχεία, το ΔΝΤ θα επιβάλει την πλήρη απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, καθώς και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Με αυτό τον τρόπο θα διαλυθεί, εν τοις πράγμασι, το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και θα αντικατασταθεί με ένα άλλο καθεστώς έωλων εργασιακών σχέσεων όπου οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κατοχυρωμένο τίποτα.
Και τρίτον, μπορεί να αποτελέσει το άλλοθι για τις χώρες της Ευρωζώνης να δείξουν στην Ελλάδα το δρόμο της εξόδου από την ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα και να ξαναγυρίσουμε στην υποτιμημένη δραχμή μηδαμινής αξίας. Η προσφυγή στο ΔΝΤ αποτελεί το απονενοημένο βήμα κάθε χώρας και οδηγεί στην οικονομική ύφεση, άρα την εξαθλίωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις χώρες της Ευρώπης μόνο η Βρετανία προσέφυγε τη δεκαετία του 1970 στο ΔΝΤ όταν βρισκόταν, όπως αναφέρουν οικονομικοί αναλυτές, στο επίκεντρο της πιο σκληρής της ενεργειακής και οικονομικοινωνικής της κρίσης.
Η Ρουμανία από το σημείο της προσφυγής της στο ΔΝΤ μείωσε το ΑΕΠ της κατά 8% μέσα στο 2009 ενώ ένα χρόνο πριν είχε αύξηση του ΑΕΠ κατά 8% ενώ δύο δεξιές κυβερνήσεις, οι οποίες και προσέφυγαν στο ΔΝΤ, έπεσαν και η τρίτη που εξελέγη προσφάτως παραπαίει υπό το βάρος της ύφεσης και των ανάλγητων πλην όμως επιβεβλημένων αποφάσεων που πρέπει να λαμβάνει και αφορούν κυρίως τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα.
Στη Λετονία, πάλι, οι πολίτες πληρώνουν στους πολιτικούς όλων των κομμάτων την απόφασή τους να προσφύγουν στο ΔΝΤ σε τέτοιο βαθμό που, εν όψει των εκλογών που θα διεξαχθούν τον προσεχή Οκτώβριο, κανένα κόμμα δεν υπερβαίνει, στις δημοσκοπήσεις, το όριο του 5% που χρειάζεται για να μπει στη Βουλή.
Οι παραπάνω καταστροφικές συνέπειες θα αγγίξουν και θα πλήξουν και την Ελλάδα, εάν τελικώς ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του καταλήξει στο ΔΝΤ.
Και αυτό γιατί θα καταφέρει μεν να δανειστεί με μικρότερο επιτόκιο της τάξης ίσως του 5% αλλά οι παρενέργειες που θα προκύψουν θα είναι ανυπολόγιστες και κυρίως θα πλήξουν όχι μόνο την οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας αλλά ίσως και το πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να κρατηθεί όρθιο με τους πολίτες να θεωρούν την πολιτική και τους πολιτικούς υπεύθυνους ή συνυπεύθυνους για αυτό το χάλι στο οποίο θα περιέλθει η χώρα και οι πολίτες.
Γι’ αυτό και ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της Αντιπολίτευσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην κυβέρνηση να αποφύγει πάση θυσία την προσφυγή στο ΔΝΤ γιατί πολύ απλά βλέπει ότι η χώρα και το πολιτικό σύστημα θα μπουν σε ανυπολόγιστες περιπέτειες με άγνωστες συνέπειες.
Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν φταίει ούτε η Ν.Δ. ούτε βεβαίως ο Αντώνης Σαμαράς για τις αστοχίες, τη βραδύτητα και την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισε η κυβέρνηση το πρόβλημα της οικονομίας από τις 4 Οκτωβρίου και μετά. Η Ν.Δ. φταίει για ό,τι έκανε όσο κυβερνούσε τον τόπο, δεν φταίει, όμως, για τα όσα συνέβησαν από την ημέρα που παρέδωσε την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, δεν ήταν αυτή που διαβεβαίωνε τους πολίτες, προεκλογικά, ότι «υπάρχουν λεφτά» μόνο και μόνο για να υφαρπάξει την ψήφο τους. Δεν φταίει για το ότι η κυβέρνηση ήταν απροετοίμαστη να κυβερνήσει. Δεν φταίει για το γεγονός ότι επί ένα μήνα και βάλε υπουργοί της κυβέρνησης περιόδευαν την Ευρώπη «διαφημίζοντας» τη χώρα ως οικονομικά ξοφλημένη, χώρα απατεώνων, τεμπέληδων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί άνθρωπος.
Το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε αυτή την τακτική γιατί επέλεξε να παρουσιάσει διεθνώς και εγχωρίως τη Ν.Δ. ως κόμμα απατεώνων που στήριζαν τα πάντα στο ψέμα και την κακοδιαχείριση ανοίγοντας την όρεξη στους παντός είδους κερδοσκόπους να παίξουν τα παιχνίδια τους και στην Ευρώπη να εκβιάσει τη μικρή αυτή τη χώρα που είχε το ανάστημα να βρεθεί στους κόλπους της.
Και τι έγινε τελικά; Η κυβέρνηση «πιάστηκε στη φάκα» που η ίδια έστησε και τώρα πάει να διαχειριστεί το αδιέξοδό της απειλώντας την Ευρωζώνη με την προσφυγή της στο ΔΝΤ.
Μα ο εκβιασμός αυτός στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει είναι στο να προκαλέσει σύγχυση σχετικά με τις προθέσεις της κυβέρνησης και εν τέλει να οδηγηθούμε στη Σύνοδο Κορυφής, στις 25 Μαρτίου, και να εισπράξουμε ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ από τις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες θα μας δείξουν και επίσημα το δρόμο στο ΔΝΤ όχι πλέον ως επιλογή ή εκφοβισμό αλλά ως μονόδρομο.
Και τότε η κυβέρνηση δεν θα έχει ως άλλοθι για την επιλογή της αυτή τη Ν.Δ., αλλά θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα δικά της πεπραγμένα, τα αποτελέσματα των οποίων θα τα δει και θα τα εισπράξει σε λίγους μήνες όταν θα αφήνει στρατιές ανέργους στους δρόμους, όταν θα διαλύεται ο δημόσιος τομέας, όταν θα αποσαρθρώνεται ο κοινωνικός ιστός και όταν εν τέλει θα βυθίζεται η χώρα σε μακρά και παρατεταμένη ύφεση.
Και τότε, δεν θα μπορεί να επικαλείται τα λάθη και τις παραλείψεις της Ν.Δ .,αλλά θα πρέπει να μιλήσει για τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αστοχίες των δικών της πεπραγμένων. Γιατί, δυστυχώς, δεν υπολόγισε στους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς του ότι ο άνεργος δεν έχει χρώμα. Την ανεργία του θα βιώνει είτε είναι πράσινος, είτε είναι μπλε είτε είναι κόκκινος ή ό,τι άλλο χρώμα. Ο νέος που δεν θα βρίσκει δουλειά γιατί τίποτα δεν θα κινείται και δεν θα αναπτύσσεται δεν θα δώσει άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ γιατί «σκότωσε» τους μπλε.
Δυστυχώς, σε αυτή τη «ρώσικη ρουλέτα» που παίζει το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει κανείς ούτε πότε ούτε πού θα μας βρει το βόλι. Ο σκοπός είναι να μην παίζει κανείς με τα όπλα γιατί δεν ξέρει πότε αυτά θα εκπυρσοκροτήσουν.
Ο Παπανδρέου, όμως, επέλεξε αυτό το παιχνίδι και γι’ αυτό μιλάει συνεχώς για το πιστόλι που έχει πάνω στο τραπέζι. Με τη μόνη διαφορά ότι δεν λέει ότι με αυτό το πιστόλι κινδυνεύει να «σκοτώσει» τον εαυτό του, το πολιτικό σύστημα της χώρας, τους πολίτες και εν τέλει την ίδια τη χώρα.
Και αυτό γιατί το ΔΝΤ δεν ξεχωρίσει πράσινους, μπλε και κόκκινους. Δεν υπολογίζει ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. κ.λπ. Δίνει και απαιτεί ανάλογα με τους δικούς του όρους. Δανείζει και επιβάλει με τους δικούς του όρους. Και εν τέλει αφήνει πίσω του «νεκρούς και τραυματίες» γιατί αυτοί είναι οι κανόνες του.
Στο κάτω-κάτω το ΔΝΤ δεν απαίτησε να έλθει αυτό προς εμάς, εμείς μοιραία θα καταλήξουμε, αν καταλήξουμε, σε αυτό γιατί πολύ απλά δεν σκεφτήκαμε ότι στον Τιτανικό που διαφημίζαμε τόσο καιρό είμαστε όλοι μέσα. Και όταν βουλιάξει ο Τιτανικός ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Με τη διαφορά πως όταν βουλιάξουμε μαζί με τον Τιτανικό πρώτα θα βουλιάξει το πολιτικό σύστημα γιατί, πολύ απλά, οι πολίτες θα θεωρήσουν ένοχους για τη βύθιση πρωτίστως το κυβερνών κόμμα που οδήγησε τα πράγματα στο ΔΝΤ, με όλες τις συνέπειες που αυτό σημαίνει, τη ΝΔ την οποία τιμώρησε στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου αλλά και όλα τα μικρότερα κόμματα που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Και τότε θα είναι πολύ αργά και για τους πολιτικούς και για τη χώρα. Η ταφόπλακα του πολιτικού συστήματος θα πέσει πάνω στην ύφεση με σφραγίδα ΔΝΤ.